مابت موح قديم اترومه للشاعر مهدي بشير

مابت موح قديم ترومه ** عين كتومه ** تجحد ف البكيه مظلومه

مابت موح قديم تروم ** وهو محتوم ** فراقه سقاى المبروم

ذوايح خلت راس القوم ** هذيك الشومه ** ماتثمرفيها الهرومه

دنيا نايرها باليوم ** تحل برومه ** يصبح مشموطه كومه

مو غير حزام المكروم ** ومض سهومه ** فى واجد عينى مظيومه

مابت يوم تروم الموح ** وراه ذوح ** ونا شافق منها ع الروح

انداجى فى خاطر مجروح ** كبار همومه ** منهردات عليه دمومه

هى مابت يوم له تبوح ** تعًدالومه ** تحلف ع الدمعه معصومه

بين مغاصرهن مذبوح ** وبين خصومه ** عقلى وقبول المقسومه

مابت يوم تروم العين ** الياس الشين ** الجاير جاى دون قديمين

بحرها موجين بموجين ** تخًف تعومه ** يقلب ماركًح ديمومه

من شيلة مرحول الزين ** وهى مهمومه ** والعقل تشوى فى نومه

خلاها بين نوارين ** خفا ملحومه ** واليل تشاكى فى نجومه

مابت يوم تروم الياس ** وهو منهاس ** غلاها وعروقا يباس

نسايها وتقول خلاص ** تجى مزمومه ** وتقول خذونى للحومه

للى لابانت ع الناس ** زعيم حكومه ** متنوشن يعرض فى قومه